ជនជាដើមពូនង នៅតែរក្សាខ្ជាប់ខ្ជូននូវអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនបានយ៉ាងល្អ

មណ្ឌលគិរី៖ ជនជាដើមពូនង(ព្នង) បានបង្ហាញពីការរក្សាខ្ជាប់ខ្ជូននូវអត្តសញ្ញាណជនជាតិដើមភាគតិចរបស់ខ្លួនបានយ៉ាងល្អ បើទោះសម័យបច្ចេកវិទ្យាដ៏ទំនើបក៏ដោយ។

ជនជាដើមពូនង បើគេក្រឡេកមើលក្រុមមនុស្សវ័យជំទង់ មនុស្សវ័យកណ្តាល និងចាស់ទុំជនជាតិភាគតិចពូនង រស់នៅកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរីនេះដែរ ពួកគាត់ភាគច្រើនតែងឆ្លើយឆ្លងគ្នាតាមលក្ខណៈភាសាតំបន់ជនជាតិភាគតិចពូនងដូចគ្នា។ មិនត្រឹមតែភាសាទេ សូម្បីតែសម្លៀកបំពាក់ របស់ប្រើប្រាស់ និងមុខមាត់មួយចំនួនរបស់បងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិចទាំងនេះក៏គេឃើញរក្សាបាននូវទំនៀមទម្លាប់ចាស់បុរាណរបស់ខ្លួនអត់សូវមានការប្រែប្រួលខ្លាំងដែរ។

សម្រាប់ផ្ទះសម្បែងវិញមានលក្ខណៈតូចៗសង់បែបឈើ និងខ្លះជាថ្មបែបសម័យទំនើបផងដែរ។ លក្ខណៈការរស់នៅ និងការប្រតិបត្តិពីទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណី និងវប្បធម៌នៅតែប្រកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ដែលមើលទៅហាក់ពុំមានអ្វីប្រែប្រួលខ្លាំងពីចាស់បុរាណប៉ុន្មានឡើយ។

ស្រ្តីឈ្មោះ លឹក ភូអេ រស់នៅភូមិពូត្រុំ សង្កាត់រមនា ក្រុងសែនមនោរម្យ ខេត្តមណ្ឌលគិរី បានប្រាប់ឱ្យដឹងថា អ្នកស្រីចេះភាសាខ្មែរតិចតួចណាស់។ ក្នុងដើមកំណើតនៅទីនេះ អ្នកស្រីពុំសូវបានចេញទៅក្រៅទេ ពោលគឺរស់នៅតែស្រុកភូមិតែប៉ុណ្ណោះ។ អមជាមួយអ្នកបកប្រែជាជំនួយផង អ្នកស្រីប្រាប់ថាបច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីរស់នៅបែបជនជាតិដែលបន្សល់ពីដូនតាមក។ គ្រួសារអ្នកស្រីតែងនិយាយតែភាសាជនជាតិដើមពូនងភាគច្រើន។

ដោយឡែក អ្នកស្រី លេម កំពុងពរចៅបានឱ្យដឹងថា កូនចៅអ្នកស្រីដែលមានសមាជិកក្នុងផ្ទះជិត ១០នាក់ជាអ្នកប្រកបរបរកសិកម្ម។ ក្នុងផ្ទះសម្បែងជាទម្លាប់ គឺនិយាយជនជាតិដើមពូនង និងសូម្បីតែចៅៗក៏ចេះនិយាយដូចគ្នា បើទោះអ្នកខ្លះបានចេះភាសាកាន់តែច្រើនក្តី។

ចំណែក អ្នកនាង ច្រេង បេត ប្រធានសហគមន៍ទឹកធ្លាក់ឡែងកៅ បានឱ្យដឹងថា ការគោរពទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិពូនងគឺតែខ្ជាប់ខ្ជួន។ តាមផ្ទះនីមួយៗតែមានសម្ភារ និងរបស់ប្រើប្រាស់រក្សាជាជនជាតិ បើទោះបីមួយចំនួនមានប្រើសម្ភារទំនើបបែបថ្មីក៏ដោយ តែសម្ភារប្រើប្រាស់រួមទាំងសម្លៀកបំពាក់មិនបោះបង់ចោលសោះឡើយ។

គួរបញ្ជាក់ថា នៅដែនជម្រកសត្វព្រៃកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរី ជាផ្នែកមួយនៃទឹកដីកំណើតតាំងពីដូនតារបស់ជនជាតិដើមភាគតិចពូនង។ សម្រាប់ពួកគាត់ ព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិផ្សេងៗទៀតគឺជាប្រភពប្រាក់ចំណូលដ៏សំខាន់ និងជាតម្លៃស្នូលនៃអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ ប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ និងជំនឿសាសនារបស់ខ្លួន៕