«ប្រវត្តិភ្នំនាងកង្រី»
+ទីតាំងភូមិសាស្រ្ត
ភ្នំនាងកង្រី មានទីតាំងស្ថិតនៅឃុំពង្រ ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង និងមានចម្ងាយប្រហែល ១៨គីឡូម៉ែត្រ ពីវិមានឯករាជ្យ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
+.ប្រវត្តិភ្នំនាងកង្រី
ប្រវត្តិទាក់ទងទៅនឹងភ្នំនាងកង្រីមានសេចក្តីតំណាលដូចតទៅ៖កាលពីព្រេងនាយ មានសេដ្ឋីម្នាក់ នៅនគរមួយ ជាមនុស្សឥតកូន បាននាំប្រពន្ធទៅបន់សុំកូននៅដើមជ្រៃមួយ។ ក្រោយពីបន់មកប្រពន្ធក៏មានកូន១២នាក់សុទ្ធតែស្រី។ លុះបានកូនហើយ សេដ្ឋីក៏ធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកទ័លក្ររកអាហារចិញ្ចឹមគ្មាន ក៏បររទេះដឹកកូនទាំង១២ ទៅប្រោសចោលក្នុងព្រៃជ្រៅ ហើយប្រាប់ថា«ពួកកូនៗនៅចាំពុកម៉ែនៅកន្លែងនេះហើយ ពុកម៉ែមានការទៅទីនោះមួយភ្លែត បន្តិចទៀតនឹងមករកកូនវិញ» ដោយបានទុកបង្វិចបាយមួយឱ្យពួកគេផងដែរ
នាងទាំង១២នាក់ ដោយចាំពុកម៉ែយូរថ្ងៃពេកមិនឃើញពុកម៉ែមករកពួកគេ ហើយបាយម្ហូបក៏អស់ទៀត ទើបពួកនាងសម្រេចចិត្តនាំគ្នាដើរបន្តទៅមុខ ដើម្បីរកពុកម៉ែរបស់ពួកគេ រហូតដល់បានជួបជាមួយយក្សសន្ទមា ដែលកំពុងដើររកអាហារ។ យក្សសន្ទមា ក្រោយពីបានឃើញពួកនាងទាំង ១២ហើយ ក៏ក្រឡាខ្លួនជាយាយចាស់ម្នាក់ ហើយដើរសំដៅមករកពួកនាង និងសួរនាំរួចក៏បាននាំពួកនាងមករស់នៅក្នុងល្អាងមួយនៅកណ្តាលព្រៃ។
នាងទាំង១២ រស់នៅក្នុងល្អាងអស់ពេលច្រើនឆ្នាំ រហូតដល់ថ្ងៃមួយពួកនាងនាំគ្នាគិតថា«ហេតុអី្វលោកយាយយកពួកនាងមករស់ នៅក្នុងល្អាងនេះ តែលោកយាយមិនដែលមកនៅជាមួយពួកនាងសោះអញ្ចឹង។ គ្រាន់តែមកអើតពួកនាងមួយភ្លែតៗហើយក៏ត្រឡប់ទៅវិញបាត់។»
និយាយរួចនាងពៅក៏យកទឹកបាយក្តៅទៅចាក់ចូលក្នុងរន្ធកណ្តុរស។ ចាក់រួចក៏មានសត្វកណ្តុរសរមួយក្បាល រត់ចេញមកហើយក្រឡាខ្លួនជាមនុស្ស និងបានសួរទៅនាងទាំង១២ថា«តើពួកនាងមកធ្វើអីនៅទីនេះ? ទីនេះគ្មានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ពួកនាងទេ។ ពួកនាងឆាប់នាំគ្នាចេញពីទីនេះទៅ។»
និយាយរួចនាងពៅក៏តបទៅកណ្តុលសរវិញថា គឺ«លោកយាយជាអ្នកយកពួកខ្ញុំឱ្យមករស់នៅទីនេះជាយូរឆ្នាំមក ហើយពួកខ្ញុំនៅទីនេះ មិនដែលមានគ្រោះថ្នាក់អីទេ។» កណ្តុរសក៏តបពួកនាងវិញថា «លោកយាយដែលនាងនិយាយនោះ គឺជាយក្សសន្ទមាទេ នាងយក្សយកពួកនាងមកចិញ្ចឹមព្រោះវាត្រូវការផឹកឈាមក្រមុំព្រហ្មចារីយ៍១២នាក់ ដើម្បីបានជីវិតអមតៈ។»
ដឹងរឿងហើយពួកនាងភ័យខ្លាំងណាស់ ក៏នាំគ្នារត់រហូតបានជួបស្តេចមួយអង្គព្រះនាម«ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត» គ្រងរាជនៅនគរពារានសី។ ក្រោយពីបានជួបនាងទាំង ១២ហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសព្វព្រះទ័យខ្លាំងណាស់ ក៏បាននាំពួកនាងមកនគរ ហើយតែងតាំងពួកនាងជាមហេសីទាំង ១២នាក់ទៀតផង។
បន្ទាប់ពីនាងទាំង ១២រស់នៅជាមួយព្រះបាទព្រហ្មទត្តបានមួយរយៈ ស្រាប់តែយក្សសន្ទមាបានដឹង ហើយបានតាមរកពួកនាងឃើញ និងបានប្រើមន្តសន្តំ (មន្តស្នេហ៍) លើព្រះបាទព្រហ្មទត្តហើយចោទនាងទាំង ១២ថាជាយក្ស និងបានបញ្ជាឱ្យយកនាងទាំង១២ ទៅឃុំឃាំងខ្លួននៅក្នុងល្អាងភ្នំ។ បន្ទាប់មក យក្សសន្ទមាក៏បានចូលទៅក្នុងល្អាង ហើយបានខ្វេះភ្នែកនាងទាំង១២ គឺខ្វេះភ្នែកទាំងសងខាង លើកលែងតែនាងទី១២ ដែលជាកូនពៅ ខ្វេះតែម្ខាងប៉ុណ្ណោះ។
ជាច្រើនខែកន្លងមក ពួកនាងក៏សម្រាលបុត្រតំណាលៗគ្នា តែកូនរបស់ពួកនាង ១១នាក់កើតមកស្លាប់ទាំងអស់ លើកលែងតែកូនរបស់នាងទី១២កើតមកមិនស្លាប់ ហើយម្តាយបានដាក់ឈ្មោះថា«រិទ្ធិសែន»។ ពេលដែលរិទ្ធិសែនកើតមក មានទេវតាតាមថែរក្សាជានិច្ច។
រហូតដល់ធំពេញវ័យរិទ្ធសែនតែងតែសួរម្តាយរកឪពុកខ្លួន។ ម្តាយរិទ្ធសែនបានប្រាប់រឿងរ៉ាវដល់កូនទាំងអស់ ហើយបានឱ្យកូនរកកន្លែងរៀនសូត្រ។ រិទ្ធសែន ក៏ត្រូវបានលោកមេទ័ពដឹងថា ជាកូនរបស់នាងទី១២ ក៏បានយកទៅឱ្យរៀនអក្សរនិងមន្តវិជ្ជាការ។ ពេលរិទ្ធសែនធំពេញវ័យ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត បានប្រកាសរកអ្នកក្លាហានមកធ្វើជាមេទ័ព ពេលនោះរិទ្ធសែនបានចូលប្រឡងជាប់ ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាមេទ័ពផងដែរ។
ពេលនាងយក្សសន្ទមាដឹងរឿងរបស់ រិទ្ធសែនហើយ មិនបង្អង់យូរ យក្សសន្ទមាក៏ប្រើល្បិចឱ្យរិទ្ធសែននាំយកសាររបស់ខ្លួនទៅនគរ សន្ធប់បុរាជ ទៅប្រគល់ឱ្យព្រះនាងកង្រី ដែលជារាជនីនៅនគរនោះ។ ព្រះនាងកង្រីជាបុត្រីចិញ្ចឹមរបស់នាងយក្សសន្ទមា ដែលព្រះគ្រូរបស់យក្សសន្ទមា រើសបាននៅលើផ្កាឈូក ហើយបានផ្ញើឱ្យយក្សសន្ទមាចិញ្ចឹមស្រលាញ់ឱ្យដូចកូនបង្កើត។
បន្ទាប់ពីបានទទួលសារពីយក្សសន្ទមាហើយ រិទ្ធិសែនមិនបង្អង់យូរ ក៏ចេញដំណើរភ្លាម។ ពេលធ្វើដំណើរបានពាក់កណ្តាលផ្លូវ រិទ្ធសែនក៏ឈប់សម្រាក។ ពេលរិទ្ធសែនកំពុងដេកលង់លក់ ទេវតាដែលតាមថែរក្សារិទ្ធសែន បានមកបើកសាររបស់យក្សសន្ទមាអាន ដោយសារនោះបានសរសេរថា «បើរិទ្ធិសែនទៅដល់ពេលថ្ងៃត្រូវសម្លាប់ទាំងថ្ងៃ បើទៅដល់ពេលយប់ត្រូវសម្លាប់ទាំងយប់»។
បន្ទាប់ពីអានរួចទេវតាបានដូររាជសារមកជាថា«បើរិទ្ធិសែនទៅដល់ទាំងថ្ងៃត្រូវរៀបការទាំងថ្ងៃ បើទៅដល់យប់ត្រូវរៀបការទាំងយប់»។ ពេលរិទ្ធិសែនក្រោកឡើង ក៏បន្តដំណើរទៅមុខទៀត រហូតដល់នគរសន្ធប់បុរាជ និងបានប្រគល់រាជសារដល់ដៃព្រះនាងកង្រីផ្ទាល់។
បន្ទាប់ពីកង្រីបានអានព្រះរាជសាររួចមក ក៏បញ្ជាឱ្យសេនា ភីលាង អាមាត្រក្នុងវាំងទាំងអស់ រៀបចំពិធីអភិសេកភ្លាម។ បន្ទាប់ពីរៀបអភិសេកហើយ ដោយហេតុតែស្រលាញ់ស្វាមីខ្លាំងពេក កង្រីក៏បាននាំរិទ្ធិសែន ដើរលេងពេញនគររបស់ខ្លួន និងបាននាំទៅមើលវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធ ដែលមាននៅក្នុងនគររបស់នាង ដោយមិនមានការលាក់លៀមឡើយ។ បន្ទាប់ពីដើរមើលពេញនគរ និងដឹងរឿងសព្វគ្រប់ហើយ រិទ្ធិសែនក៏លួងនាងកង្រី ដើម្បីសួររឿងកែវភ្នែកនាងទាំង១២ ដែលជាម្តាយ និងអ៊ំរបស់ខ្លួន និងឱ្យនាងកង្រីនាំទៅមើល។
ពេលបានឃើញកែវភ្នែកនាងទាំង១២ហើយ រិទ្ធិសែនបានបង្អកស្រាដល់កង្រីឱ្យស្រវឹង និងបានយកស្លឹកឈើសន្តំមកសូត្រសន្តំយក្សឱ្យដេកលង់លក់ទាំងអស់ រួចរិទ្ធសែនក៏បានទៅលួចយកកែវភ្នែកនាងទាំង១២ ហើយបានប្រើស្លឹកឈើដុះស្លាប សូត្រផ្លុំដាក់សេះដើម្បីឱ្យសេះដុះស្លាបអាចហោះហើរបាន។ បន្ទាប់មក រិទ្ធិសែនក៏ឡើងជិះសេះ ហោះចេញទៅ។ ចំណែកកង្រីបន្ទាប់ពីស្វាងស្រវឹង និងសាបមន្តសន្តំ ហើយក៏ដឹងថា រិទ្ធិសែនរត់ចោលនាង។ នាងខំរត់តាមរិទ្ធិសែន។ រត់តាមបណ្តើរ ស្រែកហៅរិទ្ធិសែនបណ្តើរថា«ព្រះស្វាមីចាំខ្ញុំម្ចាស់ផង»។ នាងនៅតែរត់តាមរហូតដួលបោកក្បាលស្លាប់នៅនឹងកន្លែងដីបែកប្រេះក្លាយជាអូរ ដែលរិទ្ធិសែនបោះស្លឹកឈើលើប្រថពីនោះ។
បន្ទាប់ពីយកកែវភ្នែកទៅជួយម្ដាយ និងអ៊ំៗរួចមក និងបានបន្សាបមន្តសន្តំរបស់នាងយក្សសន្ទមាពីព្រះបិតារួច រិទ្ធិសែន ក៏បានត្រឡប់មកយកសពនាងកង្រី ដើម្បីយកទៅតម្កល់ធ្វើពិធីតាមប្រពៃណីនៅនគរពារានសី តែត្រូវព្រះឥន្ទបានមកហាមឃាត់មិនឱ្យយក ដោយឱ្យទុកសពនាងកង្រីនៅកន្លែងដើម និងថានៅថ្ងៃក្រោយ នាងនឹងក្លាយជានិមិត្តរូបនៃនារីស្មោះត្រង់បំផុត នៅដែនពារានសីនេះ។
+.រូបសណ្ឋាននៃភ្នំនាងកង្រីនិងជំនឿរបស់អ្នកស្រុក
រូបរាងភ្នំនេះ បើមើលពីចម្ងាយទៅគេឃើញមានសណ្ឋានដូចមនុស្សដេកសណ្តូកខ្លួន។
នៅលើភ្នំនោះមានរុក្ខជាតិតូច ធំដុះច្រើនដូចភ្នំឯទៀតនៅជុំវិញនោះដែរ តែប្លែកជាងគេត្រង់នៅចង្កេះភ្នំនោះ មានម្អមដុះច្រើនណែនណាន់តាន់តាប់។ អ្នកស្រុកនៅជុំវិញនោះ គេមិនបរិភោគម្អមនោះទេ ព្រោះគេលឺចាស់ៗតំណាលថា៖ ភ្នំនោះកើតចេញរូបនាងកង្រី ហើយគេសន្មតថា ម្អមនោះជារោមយោនីរបស់នាងកង្រី។
មិនតែប៉ុណ្ណោះនៅជើងភ្នំនោះ មានត្បាល់ថ្មមួយ និងអង្រែថ្មធំមួយ តាំងពីបុរាណមក មិនដឹងជានរណាសាងទេ។ មុនឡើងភ្នំនោះ គេមានជំនឿថា ត្រូវតែយកអង្រែបុកត្បាល់ថ្មនោះ ទើបមិនចាញ់ និងបានសុខសប្បាយ នេះជាជំនឿរបស់អ្នកស្រុកដែលមានតាំងបុរាណកាលមក។
+.រមណីយដ្ឋានភ្នំនាងកង្រី
រមណីយដ្ឋានភ្នំនាងកង្រី មានទស្សនីយភាពធម្មជាតិយ៉ាងទាក់ទាញដែលមានរូបរាងភ្នំយ៉ាងចម្លែកគឺរាងដូចមនុស្សដេក។ នៅលើភ្នំនាងកង្រី មានដើមឈើតូចធំជាច្រើនប្រភេទ ជើងភ្នំមានទន្លេយ៉ាងធំល្វឹងល្វើយ ដែលអាចឱ្យទេសចរជិះទូកកម្សាន្ត និងងូតទឹកលេងបានគ្រប់រដូវកាល។ ទេសចរក៏អាចមើលសម្រស់ភ្នំនាងកង្រី ពីត្រើយម្ខាងនៃទន្លេផ្សារក្រោមផងដែរ។ ក្រៅពីមានសម្រស់ធម្មជាតិដ៏ស្រស់ស្អាត ទេសចរក៏អាចសិក្សាពីវប្បធម៌ និងប្រវត្តិនៃភ្នំមួយនេះបានទៀតផង៕
+ឯកសារយោង
-សៀវភៅនិទានរឿងព្រេងខ្មែរអមដោយរូបភាពសំរាប់កុមារលេខ២៦
-ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត
-សារព័ត៌មានFreshnews.
